Tuesday, January 2, 2018

නිවාඩුව ඉවරයි.

පුංචි එවුන් හරිම හොදයි.
ලොකු මාමත් හොදම හොදයි.
සතුට පිරී දොරේ ගලයි.
නිවාඩුවත් දැන් ඉවරයි.
ආයිත් ඒ කාලෙ එන්නේ
කාර්තුවක් ඉවර වෙලයි.

කරත්තෙ බැදි ගොනුන්න වගේ
පොත් බෑගය කරේ බැදන්
පුංචි එවුන් ඉගෙන ගනියි.
නිදහස නෑ පෙරදි වගේ
ඇලේ දොලේ ජබුං ගහල
පිනන්නට නැ වරයක්

දෙමවු පියන් වැටක් බදියි
පොත් අරගෙන කියවන්නට
අතේ ඇඟිලි හුරු වෙන්නට
මඩ මිරිකා ගාගන්නට.

මුන් එනකං බලන් ඉන්න
කාවයියන් හොර උඩ්ඩන්
මගුරො හුංගො ලූලො පැටවු
බුලත් හපයො හඳුන ගන්න
දෙන්නේ නෑනෙ අවසරයක්.

දෙමවු පියන් නොමැති දාක
කන්න දෙයක් නොමැති විටක.
ගහක කොලක තියෙන දෙයක්
කාල බීල සැනසෙන්නට
කාල මුන්ට හුරු වෙන්නට....
දෙන්නේ නෑනෙ අවසරයක්.

චූන් පාන් රෝල් වඩේ.
නැති වුනොතින් කාසි අතේ
කුසගින්නේ ඉන්න වේවි.
සොබා සිරිය තියෙන රටේ.

ගහේ කොලේ හැදෙන දෙයක්
හදුනන්නේ නොමැති කලට
අනේ අපොයි පුංචි එවුන්.
අනේ අපොයි රොබෝ පැටවු............


නැවේ හීං එකා සංදියෙ විදපු සොබා සිරිය දැං පැටවුන්ට නොමැති විම ගැන නැවේගේ බලවත් සාංකාව මත කරන ලද පැදි පෙලකි. මහ වුන් මේ සම්බන්ධව උරණ නොවී එයාලගෙ පුංච් වයසට නැවත යන ලෙසට කාරුනිකව ඉල්ලා සිටිමි.එදා වගේ ඇල දොල පිරිසිදු නැතුවා වගේම ඩෙංගුවොත් හිටියේ නැති නිසා නැවේ තාමත් යහතින්.


නැවේ කප්පිත්තා

Saturday, June 24, 2017

ගමේ නෙ! කොල්ලො නෙ!

පහුගිය කාලේ ඇති වුන ආපදා තත්වෙත් එක්ක සහන සේවා කටයුතු වල නියලෙන්න සිදු වූ බැවින් නැවේට පලකිරිමක් කරනු බැරි උනත් පුළුවන් වෙලාවට බොලොගිය පැත්තේ ඇවිත් යන්න අමතක කරේ නැහැ. ආපදා තත්වෙත් එක්ක වැඩ රාජකාරි නියලෙන කොට පරණ මිතුරෙක් හමු වුණා.අහඹු ලෙස,මිනිහ ගැන රසා කථා බොහොමයි මම අද කියන්න යන්නෙත් එයා ගැන.

මිනිහගෙ ගම ගාළු දිස්ත්‍රික්කේ ඉහලම කෙලවරේ දෙල්ලවට එහා මිනිහ නිතරම විහිළුවෙන් විනෝදෙන් හිටි පොරක් දැනට අවුරුදු 14 කට විතර ඉස්සර අපි දෙන්න වැඩ කලේ එකට ඒකාලේ දවසක් හවස් ජාමේ මං ගියා මිනිහගේ ගෙවල් පැත්තේ ආගිය තොරතුරු කථාකර කර ඉන්න ගමන් මිනිහ කියපි,

 මචං මට පන්සලේ ‍රැස්වීමකට යන්න තියෙනවා මම ගිහින් එනකං උඹ මෙහෙට වෙලා ඉදපං

පිස්සුද මංචං මම එහෙනං යන්නං කියල මම කියනකොටම මිනිහ කියපි. ඉදපං මම එනකං නැත්තං යමන් මාත් එක්ක පන්සලට කියල දේනන එක්ක පන්සල් ගියා. පන්ලට යනකොටත් ‍රැස්වීම පටන් අරගෙන අපි දෙන්න යනකොටම ‍රැස්වීමෙ හිටි අය අපිව දැකල හා හා එන්න එන්න  වාඩිවෙන කියල පුටු දෙකකුත් දීපි. ශන්න ඉතින් රුස්විම ගජ රාමෙට යනව මම ඔන්න ඔහේ බලාගෙන ඉන්නව ‍රැස්වීමෙ ඉන්න අය එක එක දේවල් ගැන කථා කරනවා ඇහුනත් මට ඒවගෙන් වැඩක් නැති නිසා මම මගේ පාඩුවෙ ඇතින් පේන කන්ද දිහා බලාගෙන හිටිය.

 ඔයින් මෙයින් රුසවීම යන අතරරේ ප්‍ර‍ජා ශාලවක අවශ්‍ය තාවය ගැනත් එක එක ඉල්ලිම් හා යෝජනා ඉදිරිපත් උනා.කොහොමින් හරි ප්‍ර‍ජා ශාලව හදන්න ඔන කරන බඩු මූට්ටු ගල් වැලි සිමෙන්ති වගේ දේවල් ගැන කථා බහ යන අතරේ ඒ බඩු මූට්ටු හොයාගන්න කොහෙමද කාගෙන්ද ඒව ලැබෙන්නේ කිය කිය පිරිස කථා කරණ අතරේ ගමේ ඉන්න යමක් කමක් තියෙන උන්දලාගේ නම් එක එක අය මතක් කලා අරක මේක ඉල්ලගන්න පුළුවන් ඒව දේවිය කියල හිතපු අයගේ නම් කියව කියව හිටියට එතන හිටපු කිසි කෙනෙක් තමන් මේ වැඩේට දෙන දෙයක් ගැන කියවුනේ නැහැ.අපේ යාළුවත් ප්‍ර‍ජා ශාලාව ඉදි කිරීම ගැන හරි හරියට කථාවට එකතු වෙලා  අදහස් ඉදිරපත් කරන අතරේ රුස්වීමෙ හිටපු වයසක ලොක්කෙකුට ඔලොක්කුවට වගේ කිප සැරයක්ම අපේ යාළුව වචන කිපයක් දැම්ම ලොක්ක ඒකට ටිකක් ඔරෝප්පුවෙන් වගේ හිටියෙ. වාඩිවෙල උන්න තැනින් මිනිහ එක පාරටම නැගිටල අපේ යාළුව දිහාට අත දික්කරල කියපි,
දැං ඔය කතා කරන අතරේ එක එක්කෙනා දෙන දෙයක් ගැන කිවුවනම් නරකෙයි,ඔය දංකැටි හේනෙ ගෙදරින් මේකට මොනවද දෙන්නේ කියල.
අපේ යාළුට කට උත්තර නැති ගානට වැටිල හැරිල මගේ දිහා බලන ගමන්
මොනවද බන් මම මේකට දෙන්නේ කියල මගෙන් අහපි.

මන් දන්නේ කොහොමද උඹලගේ ගමේ කෙරුවාවල් ගැන කිලය කියන කොට මුළු සභාවම අපේ දිහාට හාරිල බලන් ඉන්නව මම ගානක් නැතිව ඔන්න ඔහේ බලාගේන හිටිය මට මොකො මම මේ ගමේ එකෙක්ද කියල. දැන් යාළුව හොදටම අමාරුවේ විත්තිය මට තේරුන ඒත් මම මොනව කරන්නද  මෙකව බේරගන්නත් ඔන නිසා,
එහෙනං නැගිටල කියහන් රු 500/= විතර ලියාගන්න කියල. ඒ කාලේ 500ත් ලොකු ගානක්.

ඒ කියන කොටම මේක නැගිට්ට වීරය වගේ නැගිටල හතර වටේටම ඉන්න ඇයො දිහා බලාගෙන කියනව මෙන්න මේහෙම,
මමත් මේ ලබාගෙන හිටියෙ මේ වැඩේට තම තමන් ගෙන් දෙන්නේ මොනවද කියල කවුරුත් කියනකං මේ වැඩේ කර ගෙන යන එක මහ ලොකු වැඩක්ද  ඔන්න එහෙනම් ලේකම් මහත්තය ලියාගන්න මගේ ගානේ ප්‍රජා ශාලවෙ වහලට රට උළු කියල කියන කොට කලින් කථාකරපු ලොක්කා ආයිත් අහනව
ඔය දංකැටි හේනේ ගෙදරින් වහලට උළු කොච්චර දෙනවද?
ආ උළු කැට ගානද හරි ඒකට කොච්චර ඕන කරනවද කියල කිවුවනම්. ආ මේ සුසිරිපාල බාස් ගෙන් අහල බලමු කොච්ච්ර ඕනද කියල.ආ හරි ඕන ගානම බලල කියනව උළු 2000 උනත් කමක් නෑ. මගෙන් වහලට උළු දෙනවා ගනේ ප්‍ර‍ශ්ණ්‍යක් නෑ හරිද ආ තව ලියා ගන්නකෝ මගේ ගානෙ කොස් ගහකුත් ඒක දොර ජනෙල් වලට ගන්න බැරිය කියල වාඩි වෙනකොටම අර ලොක්ක කියපි

අර උඹ දෙනව කිවුව කොස් ගහ දෙනිය කුඹුරෙ මායිමේ ගහ නොවෙයිනෙ.

ඒකට උත්තරයක් යාළුව දුන්නේ නැති උනාට මට ඒ වෙලේ හිතුන මේක දෙනව කීවෙ ඒ ගහම වෙන්න ඇති කියල.

කොහොමින් කොහොම හරි වැඩේට එක එක් කෙනා දනෙ දේවල් ගැන කියල වාද විවාද ඉමර වෙන කොට ඇදිරිත් වැටිල දැන් ඉතිං මම යන්නේ කොහොමද කියල කල්පනා කර කර දේනාන එක්ක දංකැටි හේනට ආව හා දැන් ඉතිං මම යන්න ඕන කියන කොට,

දැං ඉතිං කොහේ යන්නද රෑට මේහේ ඉදල පලයං කියන ගමන් පහල ගෙර එකාට කෑගැව ලොකු මලයෝ උඩහට වරෙන් කියල පහල ගෙදර එකා කමීසෙත් කරේ දාගෙන උඩහට නගින කොට අපේ යාළුව ඌ එන ඉස්සරහට ගිහින් මොනවද කියල ඒකව හරවල ඇරියා. ගිහින් ඉක්කමනට වරෙන් කියල. එක් පුට් සයිකලේ නැගල පහලට යනව බලන් හිටපු විකුමපාලයකියනව වරෙන් දොලට ගිහින් නාගෙන එමු. කොහොමින් කොහොම හරි පට්ට හීතලේ ගිහින් දොල පීල්ලේන් නාගෙන ගෙදරට එනකොට ලොකු මලයත් පුස් සයිකලෙත් තල්ලුකරගේන කන්ද නගිනව.

 නාගෙන ආපු ගමන්ම හිතලේ යන්නත් එක්ක කොච්චි සම්බල් එක්ක මංඥොක්කා කට ගැස්මත් එක්ක හීනියට අඩියක් ගන කොට කන් අඩි රත්වෙලා හීතල කොහේ ගියාද කියා හොයා ගන්නත් නෑ. රාත්‍රීරියෙ බකත් එහෙම කාලා නිදාගන්න යන ගමන් මම වික්‍ර‍ම පාලගෙන් ඇහුව ඈබන් දැන් කොහොමෙයි උඹ අර දෙනවයි කිවුව උළු ටික දෙන්නේ. ඒතකොට ඹූ එකපාරටම බක බක ගාල හිනවෙලා කියනව.

ඒ බන් උළු දෙන්න ඔන අපේ ගමේ එවුන් ඔය හදනවැයි කිවුව මගුල හැදුවොත්නෙ.අපේ ගමේ එවුන්‍ කොහෙද බන් එකතුවෙල වැඩක් කෙරුවෙ අනික බලපන් උඔත් ඔතන ඔක අහගෙන හිටියනේ කියපන් ඔය මගුල හදන තැනක් කිවුද? නෑනේ.ප්‍ර‍ජා ශාලවක් හදන්න කොහේ හරි ඉඩමක් තියෙනන එපැයි.ඉස්සෙල්ල ඉඩමක් හොයාගන්න එපැයි ඉඩමත් හොයාගෙන ගේත් හදල වහලත් ගහල අන්තිමටනේ බං වහලට උළු ඕන.
එතකොට අර දේනවැයි කියපු කොස්ගහ ඇර දේනිය කුඹරෙ එකද මොකද එකත් හවුල්ද නැත්නං අවුල්ද?

හරිබන් එක්ත අවලක් තමයි අර ලොක්කා අපේ සියගෙ ල ඥාති කොස්ගහේ අයිතියක් ඒකටත් තියෙනවා.එක්ත එහෙම තමයි ඕකගේ ලෝබ කම නැති කරන්න තමයි මම එකත් දෙනවැයි කිවේ.කවදාවත් ලොක්ක ඒ කොස්ගහ මේවැඩේට දෙන්න කැමති නෑ බලපං එතකොට මං දෙන්න කැමතියි ලොක්ක කැමති නෑ. ගමේ උන් කියන්නේ අර බලපං වික්‍ර‍මපාලය හොද එකා ලොක්ක ලෝබයා කියල කොහොමත් ඌ අපිත් එක්ක එච්චර හිත හොද නෑ නිතරම අපට එක එක පාට් දාන්න උත්සාහ කරනව. කොහොම උනත් පහුවදා උදේ පාන්දරන් මම ගෙදර එන්න ආව. වික්‍ර‍ පාලයි මායි. එකට වැඩ කල කාලේ ඇතුලෙ දි හදනව කිවුව ප්‍ර‍ජා ශාලව හදපු බවක් ආරන්ච් උනෙත් නෑ.

මේදා පාර මම වික්‍ර‍ පාලය හමු උන වේලේ ඇහුවෙත් ඈබං අර උඹලගේ ප්‍ර‍ා ශාලව හදල ඉවරද කියල.

එදා වගේම මූ බක බක ගාල හිනා වෙලා කියපි කවද්ද බන් අපේ ගමේ එවුන් එකතු වෙලා වැඩක් කලේ කියල.

Monday, May 1, 2017

කළු බාප්පා සහ කළු වැස්සී



කප්පිත්තා හිං එකා සන්දියෙ ගං තුලාන මහ මගුලක් තිබ්චිච් දවසක වෙච්ච ඇබැද්ධියක් මතක් වූනා.උදේ පාන්දරින්ම ආච්චිත් එක්ක ලැස්තිවෙලා ගියා කියහංකො මගුල් ගෙදරක. දැං ඕන්න මගුල් ගෙදරට කප්පිත්තා යනකොට මහ පාන්දර මගුල් ගෙදර ඈයො මහ කඩි මුඩියෙ වැඩ මනමාලය පිරිසත් එක්ක මගුල් ගෙදරට සේන්දු වෙනකම්.කට්ටියක් පාරේ ගොක්කොල තොරනක් ගහනව. 

තව එකෙක් රතිඥාංඤා වැලක් ගහක එල්ලනව.මගුල් ගෙදර පිලිකන්නේ මහ පොල් අතු මඩුවක් ගහල ඒක ඇතුලෙ ලිප් තුන හතරක් බැදල කැම බිම උයනව.ගිනි රාමෙට වැඩ වයසක උන්දල විට කොටනව අබරං සිය කළු සුරුට්ටවක් අදිනව පලාතම දුංකොල ගද  පතුරවමින්.ගේ ඇතුලෙ  වියන් ඇදල ක්‍රේප්පටි ඇදල බැළුන් එල්ලල එක විලාසයක් කරල ගේ දොරකඩ මහ කොස් ගගේ ලවුස් පීකරයක් බැදල ලවු සිරිපාලය මහ සද්දේට සින්දු දානව.

මහ යකඩ තැටි පෙට්ටයකින් ගෑම් පොං තැටි තෝර තොර මැසිමට දානව පස්සේ ඉදිකටුව වගේ තියෙන තුඩ උස්සල තැටිය උඩින් තියනව කප්පිත්තට නම් ඒකාලෙ ඒව මැජික් වගේ මැසිම යටන් තියෙන හැඩල් එක කරකවල වයින් දාල දෙන්න කොල්ලො පොරකනව. ඒව කරල පුරුදු එවුන්ට ලවුවගෙන් කිසි ප්‍රශ්නයක් නැහැ. පුරුදු කාරයො වගේ උන් ඒව කරනව.

කප්පිත්තා කට ඇරගෙන බලන් ඉන්නව මේකෙ කැරකෙනකොට කොහොමද සින්දු යන්නේ කියල.වැඩේ දන්න එකාට බලාගන්න දීල ලවු සිරිපාලය එලියට යනව තේ එකක් බොන්න නැත්තං බීඩියක් පත්තු කරගන්න.අන්න ඒ වෙලාවට වැඩෙ බාර දුන්න එකා වැඩ්ඩා වගේම එකේ ගුරාත් වෙනව දැන්නැති එවුන්ට මේක ගැන කියල දීල උපදෙස් පන්තියක් දාල මූ සුපිරිම වැඩ්ඩෙක් වෙනව.

එහෙම එහෙම තමයි මෙකෙ වැඩ්ඩො බිහිනේනෙ.මේ වගේ එවුන් නිසා ලවුසිරිපාලය වැඩේ අධික්ෂණය කරගෙන යනව විතරයි. වැඩේ නිකම්ම කෙරෙනව.වගේම වැඩේ ඉවර උනාම ගත මනාවත් ලැබෙනව.මේ වැඩ ගැන බලබල ඉන්න අතරෙ එලියෙ අහුන සද්දේට කපිප්පිත්ත වගේම අන්ත එවුනුත්  මගුල් ගෙදර මිදුලෙ ඉදගෙන පල්ලෙහා බලනව. 



මගුල් දවසෙ ඉස්සරින්ද අල්ලපු ගෙදර මැගි ආච්චිගෙ කළු වැස්සි පැටියෙක් දාල මගුල් ගෙදරට එන පාර අද්දරටම ආපු පැටිය පාර අයිනේම ලැගල ඉන්නව  පාන්දර ඉදගෙනම බැදල හිටිය වැස්සි කබේ කඩාගෙන පැටිය ඉන්න තැනට එනව මගුලට එන මිනිස්සු දැකල වැස්සි ටිකක් කුලප්පුවෙලා. ඌට හිතෙන්න ඇති මුන් අැවිත්තිෙයන්නේ පැටිය ගෙනියන්න කියල. 



පාරෙ කිට්ටුවකටවත් එන්න දෙන්නෙ නැතිව. වැස්සි අනින්න පනිනව පැටිය අයින් කරගන්න කටිටිය දන්න සිල්ප ඔක්කොම දැම්මත් වැස්සි නෙවේ. එවාව අහුවුනේ මැගි ආච්චි අැවිත් වැස්සිගෙ කඹෙන් අල්ලගන්න හදන කොටත් වැස්සි අචිච්ට අනින්න පනිනව වැස්සිව මේච්ච්ල් කරගන්න හපං එකෙක් ඒ වෙලාව එතන හිටයෙත් නැහැ ඒවනකොට මනමාලය එන වෙලාවත් හරියාගෙන එන වෙලාව. 

මනමාලය ආවොත් එයාට කන්ද නැගගෙන මගුල්ගෙදරට එන්න විදියක් නෑ කළු වැස්සි පාර මැද.ඔන් ඔය වෙලාවේ තමයි හයේ හතරරෙ සයිස් කළු බාප්ප එතනට එන්නේ.හැබැයි මිනිහ ඒවනකොට මගුල් ගෙදරට එන ගමන්. මිනිහ ඇවිත් මොකද බාන් මේ කල බලේ කියල අහන කොට බලපං මේ වැස්සි කුලප්පුවෙලා පැටිය අයින්කරගන්න විදියක් නැතව ඉන්නේ කියල මැගි ආච්චි කියපි කියන සුනංගුවෙන් ඇදං හිටපු නැෂණල් එක ගලවල එතන ගහක එල්ලපු කළු බාප්ප දකුණු කකුල පස්සට උස්සල ඇදං හිටපු වේට්ටිය පස්සෙන් උස්සල කෙටි කරල ගැටේ දාල වැස්සි පැටිය ඉන්න පැත්තට ගියේ මහ වීරය වගේ මේව මහ වැඩද පැටිය අයින් කරාම වැස්සි පසසේං එයි කියන ගමන්, 

මේ ගොංවස්ස එහෙම හිතුවට අනිත් එවුන් දැනගෙන හිටිය මිනිස්සු පැටිය ගනිවි කියන බයට වැස්සි කුලප්පු වෙලා ඉන්න බව ඔන්න ඒ වෙනකොට මගුල් කාරෙකත් මගුල් ගෙදරට ලඟා වුනා.මනමාලය කාරෙකෙන් බහින කොටම රතිංඥාවැල ගාව හිටිය එකා රතිංඥා වැලට ගිනි තිබ්බා. ඒ සද්දේට වැස්සි කුලප්පු වෙලා එ්වෙලේ කොහොමින් හිරි කළු බාප්පාත් වීරය වගේ දුවගෙන ගිහින් වැස්සි පැටිය උස්සල ගත්ත අත් දෙකට. අරගෙන පාරෙන් එහාට අරගෙන ගියා රතිංඥා සද්දේට කුලප් වෙච්ච් මැගි ආචිචි ගෙ කළු වැස්සි පස්ස් උඩ දාල දුවගෙන ගහින් ඇන්නේ නැද්ද කළු බාප්පගෙ පස්ප පැත්තට. 



ඒ පාරට කළු බාප්ප වැස්සි පැටියත් එක්ක කන්ද පහලට ගියේ උඩින් කන්ද පල්ලෙමේ වැටුන පාරට වැස්සි පැටිය කන්දේ ඇතටම පෙරලිල ගියා වැස්සිත් කන්දේ පහලට දුවගෙන ගියා. අපේ කළු බාප්පා නම් කතාවක් ඇත්තේම නෑ කෙදිරිය විතරයි. කටිටය වට වෙලා කළු බාප්ප අස්සගෙන ගිහින් මනමාලය ආපු කාරෙකට දාගෙන ඉප්පිරිතාලෙට අරන් ගියා. පස්සේ මාස ගානක් කළු බාප්පා ඇද උඩ හිටිය තෙල් පත්තු බැදගෙන.කැඩිච්චි අතපය හොද වෙනකන්.පස්සේ කාලේ මගුල් ගෙදර සින්එක මතක් කලාම කළු බාප්ප චූන් වෙලා කොල්ලන්ට හොද කුනු හබ්බ දේක තුනක් දෙසා බානව. මේ වාහෙ මැරෙනකම්ම කොල්ලො කුරුට්ටු ආතල්ගත්ත මේක මතක්කරල.................


Tuesday, April 11, 2017

වසකෑම විසකෑම සහ වඳ කෑම


පසුගිය කාල සීමාව පුරාවටම මුද්‍රිත මෙන්ම විද්‍යුත් මාධ්‍ය හා සමාජ ජාලවල මාතෘකා වෙලා තියෙන්නේ වසකෑම විසකෑම සහ ව කෑම ගැන මේ හැම දේකම වග කීම තියෙන්නේ අපේ අතේමයි.කූට වෙළෙන්‍‍දො උන්ගෙ වෙළාමෙ ලාබෙ වැඩි කරගන්න එක එක උපක්‍ර‍ම යොදනව උන්ට හොදක් නරකක් ගුණ අගුණ වලින් වැඩක් නැහැ උන්ට අවශ්‍ය ලාබෙ වැඩි කරගන්න විතරමයි.මෙක තේරුම් ගන්න බැරි අපේ උදවිය අතේ තියෙන සල්ලි දිල වසකෑම විසකෑම වගේම ව කෑමත් අරගෙන කනව වගේම තමන්ගෙ පුංචි එවුන්ටත් එව අරගෙන දෙනව නැත්නම් අර ගන්න සල්ල දෙනව පැසැල් යනකොට (පොකටි මනි) එක එක දේවල් අරගෙන කන්න. ඒ සල්ලි වලින් කරේ මොනවද ගත්තේ මොනවද කැවෙ මොනවද කියල පසු විපරමක් කරන්නේ කොයි අම්මද තාත්තද? නිකන් අතීතය ආවර්ජන කරල බලන්න කී දවසක් මේ වගේ පසු විපරමක් කරල තියෙන වද කියල.මට හිතෙන්නේ එහෙම කරනනේම නෑ වගේම තමයි.
ඒක තමයි මම කීවේ මේවට වග කියන්නෙ ඕන අපි මයි කියල. මේකට තමයි කියන්නේ අහක යන නයි රෙද්ද අස්සේ දාගෙනව කියල කියන්නේ. අපේ දරුවන් පාසැල් යනකොට වගේම වැඩිහිටි බාල මහළු කවුරු උනත් තමන්ගෙ නිවසින් එලියට යනකොට නිසි සැලසුමක් ඇතිව පිටවෙලා යනවනම්. අපි යන ගමන කල් තියාම සැලසුම් කරල ගමනට අවශ්‍ය කැම බිම අපට අවශ්‍ය ප්‍ර‍මානයට වසවිස නැතිව සකස්කර ගෙන යනවනම් අපට මේ කූට වෙළෙන්දොන්ගෙ සටකපට කම්වලට අහුවෙලා අතේ තියෙන තුට්ටු දෙකට තට්ටු කර ගන්නේ නැතිව අපිරිසිදු වසවිස සහිත ආහාර වලින් වැලකිලා එන්න පුළුවන්.

කූඨ අසමජ්ජාති අමන වෙළෙන්දො වගේම තවත් එවුන් උන්ගේ උදවුවෙන් සමාජයට වස විස කෑම වගේම වද බෙහෙත් මිශ්‍ර‍කරපු කැම වර්ග විකුනන බව යම් යම් අවස්ථාවල ප්‍ර‍චාරය වෙනව අපි දැකල තියෙනව. මේවයේ ඇති සත්‍ය අසත්‍ය තාවය ගැන අපට සහතිකයක් නැති වා වගේම මේවගේ දේවල් නොවුනා නොවෙනවා කියල සහතිකයක් ඇත්තෙත් නැහැ. අපේ ජිවිත  වටින්නේ අපට අපි නිවසින් බැහැර වෙනකොට දැරවන් පාසැල් යවන කොට අපි අපේ දෛනික රාකාරිවලට පිටව යනකොට කැම බිම ගන්න විශ්වාස වන්ත තැනක් හොයා ගන්න එක  කර ගන්න බැරිනම් අපි ගෙදරින් පිට ‍වෙකොට අපට අවශ්‍ය දේ ගෙදරින් ගෙන යෑම අපේ සරීර සෞඛ්‍යට යහපත් වෙන බව සිහියට ගත යුතු කාරනාවක්.

වසවිස වද කෑම විකුනනව කියල අපි කෑගැහුවට වැඩක් නෑ එව අපි දෛනිකව ගන්නව නම්. අපි අපේ උපරිම උත්සාහය දාලා කූට වෙළෙන්දොන්ගේ වස විස ආහාර නොගෙන හිටියනම් උන් අපට ඒව බලෙන් දෙන්නේ නැහැනේ.දරුවන්ට අවශ්‍ය දේ බැගයට දාල තිබ්බ නම් එයාට පොකට් මනි දෙන්න අවශ්‍ය නැහැ.දැං කල්පනා කරාවි අපේ තියෙන වැඩත් එක්ක කොහොමද මේව කරන්නේ කියල. නමුත් දැන් තියෙන තත්වෙත් එක්ක එහෙම කරන් වෙනව.පහුගිය කාලේ ත්‍ර‍ස්තයො අපේ රට වනසනකොට යස අගේට අපේ අම්මල තාත්තල පාසැලේ අරක්ෂාවට ඉදිරපත් වෙලා පාසැල් රැකගන්න කරපු කැපවිම අමතක නැතව ඇති. එහෙනම් අපි මේකටත් එහෙමම කැපවීමක් කරමු නේද? හිත ඇත්නම් පත කුඩාද දරුවන්ගේ අවශ්‍ය දේ ගමන් බෑගයට දමන්නන.පොකට් මනි සිමා කරන්න දිපු මනිය ගැනත් පසු විපරමක් කරන්න.ඉතුරු තියෙනවනම් ආපහු ඉල්ල ගන්න.දිපු දේට අමතරව ගත්ත ආහාර ගැන ඒව ලැබුනේ කොහොමද කියල හොයන්න.ඒක සැර වැරකරල හොයන්න බැහැ පොඩි ගොම් පාට් එකක් දාල ඒව එලියට ගනන් වැඩි හිටියො දැනගන්න  ඕන.නැත්නං මේ පොඩිහිටියො අපිව වටේ අරිනව හරිම ලේසියට.


ඉසසර නම් ඔය ඉස්කොල ගාව ආච්චි අම්මල වෙරළු අච්චාරු අඹ අච්චාරු වගේම එක එක දේවල් විකුනනව ඒ ඒ ආච්චි අම්මල දරුවන්ට වස විස නම් දුන්න බවත් මතකයක් අපට නැහැ ඒ වුනාට දැන් ඒ තත්වෙ වෙනස් වෙලා මොකාගෙ හරි රීරි මාංසෙ උරාබොන්න දත් විලිස්ස්ගේන බලං ඉන්න මහ සොන්නු හැම තැනම අපි අපේ ආක්ෂව බලා ගන්න වෙන බව

රට තොතට ගැන විපරමින් අවදියෙන් ඉන්න ඈයො දන්නව ඇති.


- නැවේ කප්පිත්තා -

Sunday, December 25, 2016

මා නම් නොම දනී...............

2004.12.26 වසර 12  ක්  හිටයනම්   .. 18-1/2

ආමග කෙටියි....
යායුතු මග දුරයි..........
මතකය මගේ සිතේ .........
අමතක නොම නොවේ........

කුඳුලක් සැම දිනේ........
වැගිරෙනු නොමපෙනේ..........
ජීවිතේ සැම දීනේ........
මතකය යලි ඇදේ..........

පුතු උඹ නැති ලොවේ.........
කුමටද ජීවිතේ........
මිය යන තෙක් මගේ........
හදවත ඉකි බිඳී.........

ගතවන හැම දිනේ..............
පතනෙමි සැම වෙලේ...........
නොලබන ලෙස  මෙසේ.............
වියොවක් හැම බවේ..........

ආදරයෙන් එදා.........
සිටියත් සැම දෙනා.........
රැක ගන්නට එදා..........
මොකටද මට මෙදා.........

උඹ නැති ලොව සාදා........
ජීවිතේ කෙටි තමයි........
අපි යායුතු තමයි..........
මම තාමත් හයි........

අම්මා ඉකි බිඳීයි........
ඇගෙ දුක මම දනී.......
උඹ ඉපදුන දිනේ..........
මම මහ ගිනිගොඩේ.........

අම්මා තනියමයි..........
තාත්ත ලඟ නෑ පුතේ.......
එන විට පසු දිනේ......
උඹ කිරි උරමින් පුතේ.....

අම්මගේ උනුසුමේ......
උඹ හිටි හැටි පුතේ......
තාමත් මගෙ සිතේ.....
මැවි මැවි මට පෙනේ.......

ජීවිතේ අනියතයි...........
බුුදු හිමි දෙසු බනේ.......
තිබුනත් මගේ පුතේ........
ජීවිතේ එහෙම මයි.......

නැත වෙනසක් පුතේ.......
මතකය එහෙම මයි.......
නැති වුන ආදරේ.........
ආයිත් නොම ලැබේ.......

හැඬුවත් සැම  දිනේ.....
පුතු නොම යලි ලැබේ.....
මතු සසරෙදි යලිත්......
හමුවෙන දිනකදී.......

මගේ දුක පවසලා........
සිත සනසනු පුතේ.......
අම්මා උඹ නැති ලොඹින්.....
 හිටියත් සැම දා දුකේ........

ඇය සනසනු කෙසේ........
මා නම් නොම දනී.............

2004.12.26 දින පැමිනි උදම් රළ නිසා ජිවිතය අහිමි වු සියළු දෙනා මෙවන් කේදජනක වූ ඉරණමක් අත්නොවේවා !

Tuesday, December 20, 2016

කරත්තයේ ගමන ( හේල හෙලෙයි හෙලෙයියා 2 කොටස )

උදේ පාන්දර මට ඇහැරුනේ ගොනෙක් තපුල්ලන සද්දෙට ඒ වෙනකොට ආච්චි නැගිටලා මම නැගිටල එලියට එනකොට පාන්දරින්ම ආච්චි ලිප පත්තුකරල ගින්දර වැඩිවෙන්න බටේකින් ලිපට පිබිනව වතුර කේතලේ රත්කරන්න. මැව දැකපු ගමන් ආච්චි කියනව මුන හොදගේන ලැස්ති වෙයං කරත්තේ ඇවිත් කියෙන්නනේ කියල. මං ඒ පාර දුවනව ගේ දොරකඩ විල්සන් සීයගේ කරත්තේ ගේ දොරකොඩ නවත්තලා.

මහ මොල්ලිය තියෙන කළු ගොනා කරත්තේ බැදලා ඉන්නව. බෝන් ලීයට යටින් කරත්තේ හයිකට් ලාම්පුව එල්ලලා ඒක තාම පත්තු වෙනවා. දනිපනියෙ ලෑස්තිවෙලා ආච්චි කරත්තෙට නැග්ගෙ සිල්ගන්න ගෙනියන පොඩි පංපැදුරත් කිහිල්ලේ ගහගෙන මාත් ලැහැස්තිවෙලා කරත්තෙට නගිනවා කරත්තේ ඇන්දේ එල්ලිලා. කරත්තේ අමරාව හයිකරලා වැස්සොත් තෙමෙන්නේ නැතිවෙන්න. 

අපි කරත්තෙට නැගල යන්න හදන කොට ලොකු මාමා කියනවා මම එලිය වැටුනම බයිසිකලෙන් එන්නම් කියල එතකොට අචිචි කියනවා උඹ එනකොට පාං රාත්තල් දෙක තුනකුත් අරං වරෙං කියලා. විල්සන් සීයා කරත්තේ දක්කනව ජහ් මක් කියල ගොනා බෙල්ලේ බැදපු ගෙජ්ජි වැල හොල්ල හොල්ල ගමන ඉස්මන් කරනවා. පාරදිගේ ආපු කරත්තෙ රේල්පාර පන්නන කොට කරත්ත රෝද යකඩ උඩින් යනකො එන කට කටස් ගාල සද්දේ එනකොටම ආචිච් හතර ගාතේ දාලා වදිනවා පන්සල පැත්තට හැරිල. 

තාරදාපු පාරේ ගැලවිච්ච ගල් කරත්ත රෝදෙට අහුවෙලා කුඩු වෙන සද්දේ ටකස් ගාල ඇහෙනව එතකොට තවමත් එලිය වැටිලා නැති නිසා පාරදිගේ හයිකට් ලාම්පු එලිය යන්තමට වැටෙනවා. විල්සන් සීයා දකුණු අතින් බෝන් ලීය අල්ලන් හයියෙන් යනවා එයාගේ වේගෙට ගොනා යන්නේ නැති වුනාම සීය නැවතිලා යමං පුතා කියල ගොනාගේ පිට කොන්ද අතගානවා. ගොනා ටිකක් විතර වේගෙ වැඩි කරනවා. සීයා ආයිත් යනවා නවතිනවා. පිංකන්දෙ කන්ද නගිනකොට යාන්තම් එලිය වැටිල සීයා කරත්තේ ලාම්පුව නිවලා එතන ඉදං කරත්තෙට නගිනවා ගොනාට වගේම එයාටත් මහන්සියි. 

එතන ඉදං සීයා කරත්තෙ නැගලා බෝන් ලී දෙකට කකුල් දෙක ගහ ගෙන ගොනා දක්කනවා. ගොනාගේ වේගෙ අඩුවෙනකොට අතේ තියෙන කෙවිට මහ හයියෙන් උස්සල ගහන්න හදනවා එතකොට කැප්ටන්ට දුක හිතෙනවා. එ්ත් සීය ගොනාට කෝට්ටෙන් ගහන්නේ නැහැ මහ හයියෙන් ගහන්න කෙවිට ඉස්සුවට අත පහත් වෙනකොට වේගෙ අඩුකරලා කොටුව පිටේ තියලා එහාට මෙහාට කරනවා. සීයා කරත්තේ දක්කනවා කැප්ටන් බලං ඉන්නෙ අච්චිගෙ තුරුල්ලේ ඉදගෙන. 

ගොනාගේ වේගේ අඩු වෙන කොට විල්සන් සිය එයාගේ කකුල ගොනාගේ කකුල් දෙක අස්සෙන් දාල ගොනාට කිති කවනවා එතකොට ගොනා වේගේ වැඩිකරල යන්නේ හැටට හැටේ. එතකොට ගොනාගෙ ගේජ්ජි සද්දේ අහන් ඉන්න ආසයි. ඒ යන කොට අපේ ඉස්සරහට බඩු පටවපු කරත්ත කීපයක්ම මුන ගැහෙනවා. ඒ හැම කරත්ත කාරයෙක් එක්කම සීය කතා කරනවා. සමහර කරත්තවල කොප්පර පටවල තව සමහර කරත්තවල කුරුදු පටවල ඒ කාලේ කරත්ත කාරයො හැම කෙනෙක්ම එකිනෙකට අඳුනන බව එයාලගෙ කතාවෙන් තේරෙනවා.

පැය දෙකක විතර ගමනකින් පසසේ කැප්ටන් එන්නේ කැප්ටන්ගේ අම්මා තාත්තා ඉන්න ගෙදරට ඒ වෙනකොට එලිය වැටිල ගෙදර මිදුලේ ලොකු ගොරක ගහ යට කරත්තේ නවත්තන කොට මහ හයියෙන් ගොනා තපුල්ලනව ඒ සද්දෙට අම්ම එලියට ඇවිත් බලන ගමන් අච්චිට කථා කරනව අම්ම පාන්දරින්ම ඇවිත් නේද? කියන ගමන් වතුර බාල්දියක් ගෙනත් විල්සන් සීයට දෙනව. සීයා වතුර බාල්දිය බිම තියලා සීයා කරත්තෙන් ගොනා නිදහස් කරනවා. ගොනා වතුර බාල්දියෙන් බාගයක් විතර බීලා. අපේ අම්මා දිහා බලනවා බොහෝම ස්තූතියි කියන්න වගේ. මාමට තේ එකක් හදල දීපන් ඒ ආච්චිගේ හඬ. වතුර රත්කරලා තියෙන්නේ කියන ගමන් අම්මා කුස්සියට යනවා. මම අම්මගෙ පස්සෙන් කුස්සියට ගිහින් ලිප ගාව ඇණ තියාගන්නවා පාන්දර සීතල නිසා.

දවල් වේගෙන එනකොට වත්තේ පොල් කඩන්න ලෑස්ති වෙනවා. පොල් ගස් නගින අයත් ඇවිත් ගස්වල පොල් කඩන්න පටන් ගන්නකොට ලොකු මාමත් බයිසිකලෙන් එනවා පොල් කඩන අය ගස්වලට නැගල පොල් කඩනකොට ලොකු මාමා කඩන පොල් ගනන් පොතක ලියනවා අපිටත් පුළුවන් විදියට වත්තෙ කඩන පොල් ගොරක ගහ යටට එකතු කරනවා දවල් වේගෙන  එද්දි ගොරක ගහ යට මහ පොල්ගොඩක් ගොඩ ගැහිලා. පොල් කඩන ඩැනි මාම හොද ගහකින් කඩපු වෑවරයක් කපලා දෙනවා. මට ඒක ඉවර වෙන්න බීගන්න බැහැ. කලින් දීපු පණිවිඩයට පොල් ගෙනියන්න කොප්පර මුඩුවෙ කරත්ත දෙකක් එනවා. 

ගොඩ ගහපු පොල් ගොඩ ලඟ දෙකට නැවෙන කරත්ත කාරයො පොල් ගනන් කර කර කකුල් දෙක අස්සෙන් පිටි පස්සට වීසි කරන කොට අනිත් කරත්ත කාරය ඒව උස්සල කරත්තෙට දානවා. පොල් ගැනල ඉවර වුනාට පස්සේ ඉතුරු පොල් වලින් කොටසක් විල්සන් සීයගේ කරත්තේට පටවනවා ආච්චි වත්තෙන් එකතු කරපු දර පොල්කොලත් කරත්තේ පිරෙන්න පටවනවා.

කැප්ටන් ලොග්පොත කියවන කොට හීං එකා කාලේ මතක ලොග් පොත අස්සෙන් පේනකොට ආයිත් පුංචි කාලෙට යන්නේ හිතටත් හොරා ඒ මතකය හරිම සුන්දරයි. දැන් ඉතින් කොයින්ද කරත්ත. ඒව දැන් අභාවෙට ගිහින් ලොකේ දියුණු වෙන කොට සොබා දහමත් එක්ක තියුනු ඇයි හොදයිය දැන් නැහැ. ඒ සුන්දරත්වය ආයි විදින්න ලැබෙන්නෙත් නැහැ. 

ඒ ජීවන රටාවෙ කටුකත්වයක් තිබුනත් අතිතයේ විදපු දේ වල සුන්දරත්වය තාම හිත ඇතුලෙ සුන්දර ලෝකය තවම තියෙනවා. දැං එදා වගේ කරත්ත ඇත්තේ නැහැ. කැප්ටන්ගේ පුංචි කාලේ අපේ රටේ හුගක් ප්‍ර‍වාහන කටයුතු කලේ ගොන් කරත්තවලින් ඒවට නිදුසුන් තව මත් රටේ තියෙනව අපේ රටේ පාරවල් වල පිහිටි මෙන්ම ඒ බව පේනව ගොනාට පහසු විදියට ගිහිපු පාරම තමයි අද වෙනකොට තාර දාල කාපටි දාල හදල තියෙන්නේ ඒකනේ මෙච්ච්ර වංගු ගොනා හැරි හැරි ගිහිපු ක්‍රමේටම පාරවළුත් තියෙනව කියල කැප්ටන්ට වෙලාවකට හිතෙනව. 

නගර උනත් බිහිවෙලා තියෙන්නේ ගොනාට කරත්තේ ඇදගෙන දවසකට යන්න පුළුන් දුරකට බව නගර අතර දුර අරගෙන බැළුවම පේනව සැතපුම් 28 ක් 30 ක් අතර දුරකින් තමයි. හැම ප්‍රධාන නග‍රයක් පිහිටල තියෙන්නේ. මගේ බොලොගය කියවන උදවියත් ගොං කරත්තෙක ගිහින් ඇති මයේ හිතේ. එහෙම මතකයක් තියෙනවනම්. ඒ මතකය ගැන වචනයක් කොටල කොමෙන්ටුවක් දැම්මට මයේ අමනාපයක් නෑ හොදේ.

      - කප්පිත්තා -


Thursday, December 8, 2016

හේල හෙලයි හෙලෙයියා



රතුම රතු පාටට ගිනි බෝලයක්වගේ හිරු දෙයියො මුහුදේ ගිලෙනවා බලන් ඉන්න මට නම් තියෙන්නේ හරිම ආසවක්, වැල්ලේ රතු පොල් ගහ යට වාඩිවෙලා  මුහුද දිහා බලන් ඉන්න කොට දැනෙන්නේ පුදුම සතුටක්. තදම නිල්පාටට තියෙන මුහුදෙ හිරු ගිලෙන කොට හිරු ගිලෙන තැන ඉදගෙන වෙරළට එනකම් මුහුද රත් පැහැගැන්වෙනවා. 

දවල් දවසේ කෑම හොයාගෙන ආපු කුරුල්ලෝ තමන්ගෙ ලැගුම්හල් වලට යන්නේ මහත් වේගෙන් ධීවරයෝ තමන්ගේ ජීවිතේ ගැටගහගන්න ඔරුව දියත්කරනවා කැප්ටන් හැමදාමත් බලං ඉන්නවා. ඒ අතර කැප්ටන්ට ආදරේ කරන මග්ගොන සීයා වැල්ල දිගේ එන්නේ වට්ටය වගේ විශාල පංකොල තේප්පියත් දාගෙන අත්දිග බැනියමත් ඇදල බෙල්ල වටේ ලොකු කම්බ ලේන්සුවකුත් බැදගෙන කරතබා ගත්ත කළමනාත් එක්ක.

ධීවරයෝ හැමෝම වගේ ඇවුලුම් බිලියක් අතංගුවක් වගේම හබලත් රෑට කන්න බත්මුලත් තව කඩෙන් ගන්න වන්ඩුවක් නැත්නම් ගල් බනිස් දෙක තුනත්  සුරුට්ටු මිටියත්  ගිනි පෙට්ටි වගේම මහ බංකරෙන් අරගෙන යනව එතනින් යනකොට පුරුද්දට වගේ අපේ ගේ දිහා බැරිල බලනවා මම ඉන්නවද කියල මම ඉන්නෝ දැක්කහම හිච්චි එකෝ ගෙටපලයං දැන් රෑවෙලා කියා ගෙන මග්ගොන සීයා කැරෑපෙ හරියට ගිහන් එයාගේ බල ඔරුවට ලගට යන කං බලං ඉන්නව. 

(මහ බංකරේ කියන්නේ යකඩෙන් හදපු ලාම්පුවක් එ්කට ලාම්පු තෙල් දාල ගොනි කෑල්ලකින් හදපු මහ තිරයක් දාපු එකක් මහ කුණාටුවක් ගැහුවත්  ඒක නිවෙන්නේ නැහැ) 

මග්ගොන සීයා තරුණ කාලේම මෙහේ ඇවිත් තියෙන්නේ ගෙදරින් තරහවෙලා බව කැප්ටන් දැන ගන්නේ කාලකෙට පස්සෙ. මග්ගොන සීය අපේ ගමට ඇවිත් මූදු රස්සාව කරන ගමන් මේ ගමෙන් කසාද බැදල බින්න බැහැල රේල් පාරට එහා පැත්තේ පොඩි ගෙයක් හදාගෙන පදිංචිවෙලා හිටියෙ ජේන් ආච්චිත් එක්ක එයාට පුතෙක් හිටියා විජේපාල කියල  එයාට අපේ පවුලේ පොඩි අෑයෝ හැමෝම කිවුවෙ විජේපාල මාමා කියල. 

අපේ ආච්චිනම් මග්ගොන සීය හැදුන්නුවෙ මග්ගොනය කියල විජේපාල මාමට කිවේ ජෙන් මහගෙගේ පුතා නැත්තං විජේපාලය කියල.
මුහුදු රස්සාවට යන ධීවරයන්ට ඉස්සර ඇංජින් බොට්ටු තිබ්බෙ නැහැ හබලෙන් පැදල රුවල දාගෙන යන ඔරු තමයි තිබුනෙ. ඒ ඔරු හදුන්වන නම් ගනනාවක් තිබුන මාදැල් ඔරු, බල ඔරු, පිලා ඔරු, වාරා ඔරු, බල ඔරුවල පිලා ඔරුවලට රුවලක් තිබුනත් වරා ඔරුවට මාදැල් ඔරුවට රුවල් තිබුනේ නැහැ.

මාදැල් ඔරුවක් දිගින් පලලින් වැඩි ටිකක් විශාල ඔරුවක් ඒකේ හබල් හයක් විතර තියෙන ඇනියෙ වෙනම හබලක් තියෙන ඔරුවක් ඒ හබල ගන්නෙ ඔරුවෙ නායකය එයාට කියන්නේ මරක්කලහෙ කියල. ඒ තැන ගන්න මුහුද ගැන වගේම ඔරුව පදින්නත් ධීවර රස්සාවෙ හතර මුල්ලම දැන ගෙන ඉන්න ඕන. මරක්කලහෙට ඔරුවෙ යන හැමොම කීකරුයි කියල කැප්ටන්ට තේරුම් ගියේ පුංචි කාලෙදිමයි. 

ඒ ඔරුවලින් කරන්නේ මහා විශාල දැලක් ගොඩ ඉදල දියෙඹට එලාගෙන ගිහින් නැවත අනිත් කොන ගොඩ බිමට ගෙනත් දෙපැත්තෙන් ගොඩට ගෙනත්දීල අායිත් ඔරුව මූදට පදිනව අන්තිම කොනේ මඩිය තියෙන තැනට. දැල මූදට එළුවට පස්සේ දැළ මුදේ එලපු දිගේ දැල වතුර මතු පිටේ රවගන්න අමුනපු ඉපියො තනි ඉරක් වගේ පේනව පාට පාට ඉපියො හදන්නේ වතුරෙ පාවෙන දේවලින් දැල්වලට ඉපියො හදන්න මහ කදුරු කදන් ගෙනත් රවුමට කපල මැදින් සිදුරක් විදින හැටි කැප්ටන් දැකල තියෙනව මාදැල් කාරයො දැල් වියන තැන්වලදි ඒකත් මහා කලාවක් වගේ දැන්නම් ඒවා පාවිච්චි කරන්නෙ නැහැ. රෙජි්ෆෝම් බෝල කඩෙන් සල්ලි දීල ගේනව. ඒව හදන්නම පුරුදු වෙච්චි අය ඕනෑ තරම් හිටිය.
මුලින් කඹයක් ඊට පස්සේ විශාල ඇස් තියෙන ලනු දැලක් ඊටත් පසසේ ඇස් පුංචි නයිලෝන් දැලට පස්සේ ඇස් පුංචි මඩිය ඒක මහා විසාලයි දැලට කොටුවන මාළු අන්තිමේ නවතින්නේ ඇස් පුංචි මඩියෙ. ඒ දැල් වලින් අල්ලන්නෙ හාල්මැස්සෝ, හුරුල්ලෝ, මොරලි, බෝල්ලො, කුමිබිලාවෝ, පියාමස්සෝ වගේ පොඩි මාළු වුනාට සමහර වෙලාවට පොඩි මාළු අයින් පස්සේ එන ලොකු ලොකු මාළුන් ගෙත් ගමන කෙලවර කරන්නේ වෙරලෙන්. එදාට මාදැල් කාරයට හරි සතුටු විත්තිය එයාලගේ කතාවෙන් තේරෙනවා. මාදැල වට කරන කොට මාදැල් කාරයා වෙරළෙ ඉදං හූ කියනකොට ගෙවල්වල ඉන්න ධීවරයො වගේම දැල අදින්න සහය දෙන කටිටිය වැල්ලට එනවා. 

Image result for ancient fishermen in ceylon

දැල අදින කොට සමහර ධීවරයෝ කවි කියනවා. තවත් සමහර අය කියන්නෙ පට්ට කුනුහරුප දැල ඇද්දහම ඇදපු අයට කොටහ බේරල තමයි මා දැල් කාරය ඉතිරි මාලු වෙළෙන්දන්ට විකුනන්නෙ. දැල ඇදපු ඈයොන්ට හොද්ද කන්න මාළු ටිකක් ලැබෙනවා. ඒකත් අරගෙන ඒ අය ගෙවල් වලට යනව. කැප්ටන්ටත් ටිකක් ලොකු උනාට පස්සේ මාදැල් අදින්න දුවනව හූ හඬ ඇහුන ගමන් එදාට මටත් මාළු කූරියො දෙතුන් දෙනෙක් ලැබෙනවා. ඒව ගෙනත් ආච්චිට දුන්නහම ආච්චි බනිනව තෝ හම්බකරන්න ගියාද මීට පස්සෙ යනෝ එහෙම නෙවෙයි කියල. ඒත් අයිත් දැල් අදිනකොට මම ආයිත් වැල්ලෙ යනව.

ඒ වගේ දවස් කීයක්නම් ගෙවෙන්න ඇද්ද. මම හැමදාමත් හැන්දෑවට වැල්ලටවෙල ඉන්නවා. දවසක් හැන්දැවෙ පොඩි එකො කොහෙද ඉන්නේනේ...... කියන ආච්චිගෙ සද්දෙට මම ගෙට දිවුවෙ මං මෙහේ........ කියාගෙන මූන කට හොදගෙන ගෙට වෙලා ඉදහන් හෙට උදැහැනක්කේ ගොනපිනුවල් යන්න ඕන. කියන කොටම පුංචි අම්මා මාව ඇදගෙන ගියා.ලිඳ ගාවට.

~ මතු සම්බන්ධයි ~


    කප්පිත්තා -